Dag28 - Pontjesdag met poolcirkelmomentje

Vandaag veel pontjes, veel fietsers, veel kletsen.
Omdat de winkel vlakbij de camping pas om 10 uur opengaat, eerst maar eens fietsen naar het eerste pontje op 16 kilometer.
Om 11:50 vertrekt het pontje pas, 1 uur varen naar Jektvik. Met alle fietsers van de camping en Klaus, Charly en Charlottte wordt dat een hoop geklets. We passeren al varend de poolcirkel, gemarkeerd door een maf dingetje ergens op de kust. Iedereen naar buiten voor foto's. Uiteraard heb ik nog mijn korte fietsbroek aan.

Aan de overkant meteen eerst goed eten en eten inslaan.
Bij het volgende pontje op 43 km, naar Forøy, komen we elkaar allemaal weer tegen. Ik was een goede tweede, na Klaus met tractor :) Klaus deelt handenvol gepelde walnoten uit, van zijn Tajikistaanse (??) vrouw meegekregen. Van Juerg, de Duitse vrachtwagenchauffeur die al 8 jaar in Noorwegen woont, moeten we straks zijn vrouw Kristine, die in De Joker werkt, de groeten doen. We spreken af dat iedereen dat voor zich doet...

Luudwig de Duitser is erg zenuwachtig over ferry vaartijden en openingstijden winkels, campings, ...
Het laatste pontje (Vassdalsvik - Ørnes) vaart weinig en er is geen camping nearby, maar ik waag het erop om de pont van 18:10 uur nog te halen. Dat lukt eigenlijk gemakkelijk, ben een half uur te vroeg.
Een meeuw is bezig schelpen van grote hoogte op de parkeerplaats te laten vallen, zodat de inhoud aan het schreeuwende kuiken op de rotsen vlakbij kan worden gegeven.

Als enige op de pont word ik naar Ørnes gebracht, van de pontjesbaas krijg ik een kopje koffie cadeau. Onderweg weer die geweldige vergezichten op de bergen met sneeuw, we zitten vlakbij de Svartisen gletsjer. Langs de fjorden zie je hier zo nu en dan echte strandjes met heel lichtblauw water, het lijkt soms wel de Caribbean.

Ik fiets van Ørnes door naar de camping in Reipå, 7 km verder dan Ørnes. De camping is vol wegens een voetbaltoernooi, maar net als eerder in Jelling/Denemarken, zie ik ruimte voor 2000+ tentjes van het formaat dat ik bij mij heb. De hutten zitten vol, maar verder ruimte te over. Van de campingbaas mag ik mijn tentje in zijn tuin/grasveld opzetten, en ook daar passen er minimaal wel 50 in.

Achter mij staat al een tentje, van Isabella, een Duitse dame die in Bodø werkt en een lang weekend wat lopend rondtrekt. In het mini keukentje kletsen we wat en ik duik er vroeg in, met REGEN.