Dag23 - Hoezo vlakte?

Het is een frise ochtend, maar na enige overleg met mijn benen toch maar de korte broek aangedaan.
Na een goed broodontbijtje met banaan en de fietsersdoping bij uitstek (Bilbenbær) fiets ik weg in de frisse ochten(tegen)wind.
Als ik door Namsos fiets zie ik de nodige rockscene verwijzingen en schiet wat plaatjes voor onze Jop, de Scandinavier-rockscene specialist bij uitstek.
Bernard vertrok als laatste en had aangegeven om 12:00 uur bij de pont (op 58 km) te willen zijn, godsonmogelijk.... :)

Het is weer lekker op en neer, en vandaag is het echt zwaar fietsen maar door de pure natuur, fjell. Vlakte ammehoela..
Opeens zie ik op 50 meter een joekel van een beest stokstijf staan, ik rem en denk eerst dat het een houten beeld van een eland is.
Terwijl ik mijn iPhone pak, komt het toch in beweging en voor ik het weet springen er twee elanden vlak voor mij (paar meter!) de weg over en galopperen lomp het veld in. Op de gemaakte foto's kun je ze nog net zien... Ze zien er lomp uit maar zijn snel en kunnen gigantische sprongen maken. Meteen vergeet je al dat geklim en gezweet, geweldig!

Ergens in de wildernis staat een eenzame Kro, ik probeer het erop te wagen. De eerste deur is open maar de tweede zit op slot. Als ik al wegloop komt een vrolijke Thaise dame mij lachend achterna. Ze had net de tent open gedaan maar blijkbaar de tussendeur weer op slot gedraaid. Ze praat vloeiend Noors maar ook Engels, al jaren getrouwd met een Noor.
De koffie was lekker, het tweede bakkie gratis, een goed Noors gebruik, en op aanraden van de vrolijke dame kies ik voor de net door haar gemaakte cheese cake (niet voor die andere cake, die is van schoonmoeders...). Schoonmoeders staat in de keuken te koken en er kan geen lachje af.
En als ik net zit, komt er opeens een familie binnen die uitgebreid de juist gekookte maaltijd gaat opeten.

Weer opgewarmd knal ik nog even door naar het veer op 58 km. F+T zijn daar al, van Bernhard nog geen spoor.
Gelukkig vertrekt het veer pas een uurtje later en komt Bernhard, wat verkleumd, nog op tijd.
Met de Olav Duun (43 Nokkies, vernoemd naar een 'bekend' Noors schrijver, zo heb ik de pontjesbaas na enig geGoogle kunnen vertellen, hij wist het niet...) varen we van Lund naar Hofles.

Bernhard moet eerst zijn vader nog even bellen (vaderdag, heren)! Ik fiets met T+F verder naar Kolvereid, op 73 km.
Mijn bilspier gebiedt mij hier te blijven, en ook Fabienne had het wel gezien (koud).
De camping lijkt verlaten, mooie hutjes, prima grasveldjes, mooie natuur. We installeren onze tentjes en ik bel de campingbaas dat we er zijn.
De douche is geweldig, met gratis wasmachine en wasdroger, en er lijken 3 (fietsers)keukens te zijn, hutjes met een fietsbordje genummerd 1, 2 en 3.

De aardige campingbaas arriveert rond 18:00 uur en na betaling (160) laat hij ons e.e.a. zien. In hutjes 2 en 3 kun je ook slapen! Daarnaast zijn er luxe cabins en heeft hij woeste plannen (I have a dream) om een soort Wild West parkje te ontwikkelen. De geschilderde impressie toont een coral, paarden, farm, stallen, etc. Het terrein zelf ligt er nog wat verlaten bij... Maar hij heeft gelijk als hij in gebrekkig Engels zegt: zonder te blijven dromen leef je niet echt!

Na een korte wandeling richting het mooie, uiteraard witte, kerkje een eind verderop, duik ik in het tentje en besluit de dag erop te blijven.
Even rust voor de spiertjes, remblokjes achter vervangen, kijken of we een nieuw iPhone laadkabeltje kunnen scoren !! en de dag erop weer eens lekker alleen fietsen, zonder Frans te babbelen in plaats van Noors :)

Met wat regen op de tent, er was al een mooie halo om te zon te zien, dommel ik lekker weg...grrrrr grrrr grrr