Dag10 - Op naar Førde

Om 7:48 fiets ik weg, zonder te betalen! Niemand gezien en geen gepast geld (150 NOK) c.q. niemand om te wisselen...
Briefje met e-mailadres achtergelaten met verzoek om postadres, dan kan ik geld plus mooie kaart sturen bij een volgende stop!

Gelukkig een mooie route terug naar de officiële route, binnendoor via de Mio, dat scheelt weer wat geklim.
Na 31 km val ik binnen bij de Joker in Flekke voor een ontbijtje, die maaltijdreep is dan al wel weg geklommen. Een minisupermarktje in de the middel of no-where, midden in de natuur tussen de bergen. Koffie, Pecan broodjes en de reepjes aanvullen.
Buiten even genieten van het uitzicht en dan weer op de fiets, het dal uitklimmen.

Onderweg zie ik nog een raar beest de weg oversteken, het lijkt een soort kat-fret kruising, vrij groot, helemaal wit en een lange wollige staart met zwarte ringen. Wie het weet mag het zeggen.

Vandaag ook veel watervallen en woeste rivieren. Als zo'n woeste rivier zich onder de weg/brug door stort voel je de koude die dat meebrengt.
Ook langs een stuk wegaanleg met tunnels gereden, de oude weg wordt dan later het fietspad om de tunnel heen. De Noren pakken dat groots aan, het mag wat centen kosten zo te zien, wat een volk, machines etc.

Regelmatig kruist de route ook de oude Trondheim postkoetsweg (en zal dat tot aan Trondheim blijven doen). Als je de hellingen van deze weg ziet, krijg je medelijden met de paarden van vroeger.

In Bygsta, op 62 km, slaan we toch maar vast het avondeten in. De rijst en paprika mogen meteen mee omhoog, 4 km 6% zweten.
Vlak bij Førde volgt een giga afdaling, helaas is het net daarvoor gaan hozen en is het erg druk op deze weg. Zeer voorzichtig knallen we dus naar beneden. Een drukke en nu vooral natte stad, net als mijn fietsschoenen en sokken, we fietsen dus nog maar even door.

Op 99 km is het genoeg en slaan we in de regen ons tentje op bij Jølstraholmen camping. De rijst wacht nog maar even, je kan hier een visje krijgen (Steinbott) met wel echt 1 hele aardappel erbij! De aardige Eritrese serveerster geeft mij gratis koffie en is volgens mij blij dat ze wat kan kletsen. Ze is al bijna 6 jaar in Noorwegen maar vindt de taal nog steeds erg moeilijk.

Na een avondwandelingetje begint het weer te miezeren, en besluit ik nog een dagje te blijven, de spiertjes voelen stram en sommige kleding heeft wat luchten nodig :)

Eindcijfer 10