Fleur

Zon! Eerst maar eens tanken, want we willen flink doorrijden naar het zuiden.
Om 11 uur is het weer tijd voor een stop. We bestellen koffie met een stukje Quiche, maar krijgen een complete maaltijd voorgeschoteld. Voorlopig hoeven we dus niet meer te lunchen.
Na de Rakaia Bridge (langste brug van NZ) zien we weer veel van die superlange sproei-installaties. De langste was 11 segmenten van 50 meter breed! Verder ook een kudde Alpaca's. Het is erg droog in dit gebied.
Na nog een drankstop in Rangitata besluiten we door te rijden naar Dunedin.

Op een bepaald moment rijden we zelfs door een stukje "Nederlands" ogend landschap.

We stoppen bij de Moeraki Boulders, een toeristiche trekpleister op het strand bij ....
Grote ronde stenen bollen, deels in de branding. Leuk voor foto's. iedereen klimt nl op deze bollen.
Op de parkeerplaats staat spaceship Jimbo nogen ook zien we een eenzame fietser met volle bepakking.

Nu op zoek naar het restaurant Fleur in Moeraki, volgens fam Stille een "must" tijdens een NZ vakantie. Helaas hebben zij dit moeten missen!
Wij vonden het restaurant echter heel snel, idyllisch liggend aan het haventje.
Meteen maar besproken voor het avondeten en dat kon na enig geschuif met de tafelindelingen nog net! Lucky us.
Er ligt een camping vlakbij met uitzicht op de haven/zee. De auto stond nog maar net, of de eenzame fietser kwam naast ons staan. Dit bleek Leopold (Poldi) uit Wenen. Een leuke, pas gepensioneerde man van 62 jaar, die al vanaf september met de fiets (en soms met trein of auto) rondreist door NZ. zijn plan is om pas in februari weer naar huis te gaan.
Ondertussen was ook Jimbo met een duits stel aangekomen en ging ook op ons veldje staan. Het werd dus een duitstalig avondje.

Poldi liep met ons mee naar Fleur en na weer enig tafelgeschuif konden we met ons drietjes eten.
Het werd een avond om nooit te vergeten!
Tijdens een biertje buiten in het avondzonnetje, waarbij de kok verse vis aan het schoonmaken was, liep het restaurant snel vol. Wij krijgen binnen een tafeltje op de vide, met uitzicht door de openstaande deuren op de haven/zee en ondergaande zon! WOW!Ook nog live muzikale omlijsting.
Wij gaan (na enige uitleg vd leuke serveerster) voor een hele Moki (wel met z'n tweetjes). Poldi gaat voor de Bluecod. Deze vissen moeten uiteraard zwemmen, dus hebben we wat flessen heerlijke chardonnay laten aanrukken. Na een geweldige avond beneden aan de bar nog wat nagekletst met barman Kelly en Fleur en de serveersters. Als laatsten gingen wij in uitgelaten stemming de nacht in, hoe zal het morgenvroeg zijn.....