Cape Kidnappers

Vandaag staat een leuke wandeling naar Cape Kidnappers op het programma. Daar huist een hele grote kolonie Jan van Genten (Gannets). Om er te komen moet je 8 kilometers langs het strand, waarbij je goed rekening moet houden met eb/vloed, en op het einde klim je dan de kliffen op nog even flink omhoog naar de kolonie....
De juffrouw van de camping had haar lijstje gechecked en ons verteld dat het om 11:30 uur low tide zou zijn, we wilden dus om 8:30 uur gaan lopen (eerst nog 22 km met de auto).

Daar stonden we dus om 08:00 uur bij Clifton beach. Het water stond verdacht hoog en er was verder helemaal niemand! Gelukkig konden we op de o zo handige iPad van Jaap de getijdenkalender raadplegen (waarom hadden wij dat niet eerder gedaan...), het bleek pas om 16:00 uur low tide (eb) te zijn :)

Op naar een mooi uitzicgtpuntje in de buurt, Te Mata Peak. Vanaf daar een schitterend uitzicht over de gehele vallei (met Hastings & Napier) en Hawks Bay.
Er waren nog twee vroege vogels, een stel uit de buurt, zij NZ hij Indier (Rihas). Erg leuke mensen waar lekker mee hebben staan kletsen. Volgens Rihas moesten wij vooral nog even naar Hasting voor koffie bij hun goede Nederlandse vrienden Cor en Hetty. Hun koffietentje daar heet New Amsterdam.

Dat leek ons een goed plan na de koude heuveltop (wat een wind), dus op naar Hastings.
Aldaar zoeken zoeken zoeken, maar geen New Amsterdam? Uiteindelijk bleken wij er vanaf de auto direct langsgelopen te zijn... een soort snackbar+, zullen we maar zeggen.
Erg gezellige mensen uit Drente (Nieuw Amsterdam)! Ook onze Indier met vriendin waren daar, wat een toeval.
Cor en Hetty waren nu 12 maanden bezig met hun tentje en het begint (gelukkkig) te lopen. Er wonen circa 2000 Nederlanders in Hasting volgens Cor. Zij verkopen allerlei Nederlande producten die ze voornamelijk ook zelf maken, zoals de kroket, de frikandel (of is het frikadel, Jop?), de stroopwafel, het poffertje, de pannen:)koek, en ga zo maar door. Een berucht broodje is de Terminator. Er hangt een leuke foto van zoonlief die een poging doet dit ding op te eten.

Na een heerlijke koffie met machtige stroopwafel namen we afscheid en vertrokken voor onze barre tocht naar de Cape.

Rond 12:30 uur stapten wij het kiezelstrand bij Clifton Beach op, het water stond nog steeds behoorlijk hoog maar was al iets gezakt... Nog geen andere wandelaars te zien, maar na 20 minuten komen we er twee zittend op een boomstam bij het water tegen. Het is een punt waar je nog niet verder kunt, het water moet nog iets verder zakken.
Het bleken Zuid Afrikaners te zijn, Elna en Thijs. Erg leuke mensen en we besluiten de tocht samen verder te lopen. Soms over de rotsen, dan weer door het water (en rennen, om het kruis droog te houden). Na 2:30 uur lopen en klauteren, met af een toe een korte cookies pauze, kwamen we eindelijk aan bij de Gannets. Eerst al wat groepjes op rotsen langs de kust, en daarna, na nog 2 kilometer lopen met een leuke klim de klif op naa boven, een hele grote kolonie van duizenden vogels.

De meeste volgels waren bezig met baltsen, paren en een soort van nest te maken/bezetten. Op 1 meter afstand kun je dit allemaal bewonderen, heel apart! En wat een herrie maken die beesten.
Na de nodige foto's en een filmpje moesten we weer beginnen aan de terugreis. In verband met het weer stijgende water mochten we uiterlijk 17:00 uur vertrekken, en dat deden we ook...

De zee kwam al weer met behoorlijk geweld opzetten en we hielden er, gezellig pratend, flink de pas in.
Soms weer de schoenen uit om even, om de rotsen heen, door de zee waden, en natuurlijk wel het goede moment qua golven afwachten....

Het was ondertussen erg gezellig met onze Zuid Afrikaanse vrienden Elna en Thijs, in een megeling van Nederlands, Zuid Afrikaans en Engels kletsen we vrolijk op los.

Thijs (68) kreeg twintig jaar geleden een fikse by-pass operatie maar loopt nog als een kievit, behalve bergopwaarts dan moet hij zo nu en dan even stoppen.
Elna (66) is nog heel erg fit.

We hebben deze tocht afgesloten met een lekker glaasje rooi wijn bij onze "nieuwe vrienden" op hun vrije kampeerplek aan zee.
Uiteraard hebben we onze email-adressen uitgewisseld en zijn we van harte uitgenodigd om naar Cape Town (Kaapstad) te komen. Wij zetten onze fietsen vast klaar voor als zij naarNederland willen komen (ze hebben een dochter in Engeland).

In het restaurant op de camping hebben we onszelf getrakteerd op een etentje. In een grote eetzaal zaten we uiteindelijk nog met ons tweetjes te eten. Vooral het toetje smaakte er niet minder om.
Nog even het zand van onze voeten douchen en .....pitten.

Het was een schitterende dag met prachtig weer.
Onderweg vonden we nog een deel van een skelet van een groot (zee)dier. Een deel van een wervelkolom en schouderblad. De wervels waren wel 4x zo groot als bij een mens!