Surfing Surfing ....
Door: Jaap en Annet
Blijf op de hoogte en volg Jaap & Annet
23 November 2010 | Nieuw Zeeland, Waihi Beach
Wind genoeg om lekker te surfen, maar wij hebben het strand bijna voor ons alleen....
Na een prima nachtje in Ramarama, ondanks wat verkeerslawaai in de verte, stonden we alweer om 07:30 uur onder de douche.
Fris buiten, 14 Celsius, bewolkt en wat gemiezer. Gelukkig zitten we droog in onze Spaceship.
Tijdens ons rondje schiereiland Coromandel krijgen we regelmatig een buitje over ons/de auto heen.
Wel een geweldige (en nogal smalle) route, direct langs de kust. Links water, rechts berg.
Veel pinguins gezien, soms vele op een kluitje op rotspuntjes in zee.
De eerste stop in het stadje Coromandel, lekker bakkie in cafe Success. De daarbij genuttigde Brownies voelen we nu nog op de maag liggen, wat een caloriebom!
Wat flappen getapt, boodschappen ingeslagen en de tank volgegooid.
Op zoek naar de Driving Creek Railway, volgens Jose uit Haarlem een must.
Na wat omzwervingen kregen we door dat we een afslag/treinbordje hadden gemist, maar we waren mooi op tijd voor het ritje van 12:45 uur.
Barry Brickell, een voormalig schoolmeester en daarna pottenbakker/kunstenaar en treinfanaat, stichtte een soort kunstenaarscollectief in Driving Creek (30 jaar geleden). In zijn eentje had hij al een stuk spoorlijn de heuvel op aangelegd om klei voor zijn pottenbakkerspraktijken naar beneden te halen.Dit groeide uiteindelijk uit tot een lijntje van circa 4 kilometer helemaal de 'berg' op.
Met Paul als machinist/reisleider genoten we van een geweldig ritje over diverse viaducten, cross overs, zig-zag sections en tunnels. De rit eindigt bovenop een mooi uitzichtspunt. Leuke grap bij de terugweg was het feit dat Paul alle bankjes in de trein had omgekeerd qua rijrichting, zodat je opeens achterin zat in plaats van eerder voorin... (snappen jullie het nog)!
Ook moest hij onderweg handmatig de wissels omzetten, of liep hij naar het andere uiteinde van de trein om daar als machiniste verder te 'sturen'. Het terrein waarop dit spektakel plaatsvindt is nu een soort reservaat voor o.a. nieuwe Kauri aanplant.
PS voor Valentina (en voor ons) waren er in de pottenbakkerij erg mooie werkstukjes te zien!
Ondertussen was de zon gaan schijnen en gingen wij op weg naar Hot Water Beach.
Na eerst weer wat gekronkel door de heuvels/bergen (max. 800 meter) kwamen we bij Hot Water Beach, een heel apart gebeuren aan zee.
Diep onder het strand zijn bronnen met water van 170 graden Celsius, en als je een gat graaft op het strand vlak bij de waterlijn dan komt er warm water van 60-64 graden Celcius omhoog. Lekker om in te liggen of pootje te baden. Uiteraard heel erg uitkijken, want we hebben diverse aangebrande benen voorbij zien komen!
We hebben niet zelf een kuil gegraven maar wel lekker met onze blote benen in andermans kuil gestaan. Het zou een Duitse kunnen zijn...
Respect voor de jongeman die zijn invalide vriendin na een lekker warm bad even op de rug over het strand naar de parkeerplaats transporteerde.
Wij reden verder naar ons reisdoel, Waihi Beach. Rond 18:00 uur kwamen wij daar aan, een mooie camping vlak aan zee. Zwembad met glijbaan, hotpool, sauna en fitness, ....
Dus een mooie plek om twee nachten te bivakkeren.
Auto aan een kabbelend beekje neergezet en daarna opzoek naar de pizza van Angelo.
Na een fikse wandeling bleek Angelo uiteindelijk een afhaaltent te zijn
Toch waren de voorgesneden pizza's heerlijk, en kun je deze zittend op een barkruk prima naar binnen schuiven.
Na een lekkere warme douche hebben we in de Loungeruimte van ons Spaceship naar een DVD gekeken, Big Fat Liar, lachuh....
Om 22:30 uur gingen de oogjes toe.
Na een prima nachtje in Ramarama, ondanks wat verkeerslawaai in de verte, stonden we alweer om 07:30 uur onder de douche.
Fris buiten, 14 Celsius, bewolkt en wat gemiezer. Gelukkig zitten we droog in onze Spaceship.
Tijdens ons rondje schiereiland Coromandel krijgen we regelmatig een buitje over ons/de auto heen.
Wel een geweldige (en nogal smalle) route, direct langs de kust. Links water, rechts berg.
Veel pinguins gezien, soms vele op een kluitje op rotspuntjes in zee.
De eerste stop in het stadje Coromandel, lekker bakkie in cafe Success. De daarbij genuttigde Brownies voelen we nu nog op de maag liggen, wat een caloriebom!
Wat flappen getapt, boodschappen ingeslagen en de tank volgegooid.
Op zoek naar de Driving Creek Railway, volgens Jose uit Haarlem een must.
Na wat omzwervingen kregen we door dat we een afslag/treinbordje hadden gemist, maar we waren mooi op tijd voor het ritje van 12:45 uur.
Barry Brickell, een voormalig schoolmeester en daarna pottenbakker/kunstenaar en treinfanaat, stichtte een soort kunstenaarscollectief in Driving Creek (30 jaar geleden). In zijn eentje had hij al een stuk spoorlijn de heuvel op aangelegd om klei voor zijn pottenbakkerspraktijken naar beneden te halen.Dit groeide uiteindelijk uit tot een lijntje van circa 4 kilometer helemaal de 'berg' op.
Met Paul als machinist/reisleider genoten we van een geweldig ritje over diverse viaducten, cross overs, zig-zag sections en tunnels. De rit eindigt bovenop een mooi uitzichtspunt. Leuke grap bij de terugweg was het feit dat Paul alle bankjes in de trein had omgekeerd qua rijrichting, zodat je opeens achterin zat in plaats van eerder voorin... (snappen jullie het nog)!
Ook moest hij onderweg handmatig de wissels omzetten, of liep hij naar het andere uiteinde van de trein om daar als machiniste verder te 'sturen'. Het terrein waarop dit spektakel plaatsvindt is nu een soort reservaat voor o.a. nieuwe Kauri aanplant.
PS voor Valentina (en voor ons) waren er in de pottenbakkerij erg mooie werkstukjes te zien!
Ondertussen was de zon gaan schijnen en gingen wij op weg naar Hot Water Beach.
Na eerst weer wat gekronkel door de heuvels/bergen (max. 800 meter) kwamen we bij Hot Water Beach, een heel apart gebeuren aan zee.
Diep onder het strand zijn bronnen met water van 170 graden Celsius, en als je een gat graaft op het strand vlak bij de waterlijn dan komt er warm water van 60-64 graden Celcius omhoog. Lekker om in te liggen of pootje te baden. Uiteraard heel erg uitkijken, want we hebben diverse aangebrande benen voorbij zien komen!
We hebben niet zelf een kuil gegraven maar wel lekker met onze blote benen in andermans kuil gestaan. Het zou een Duitse kunnen zijn...
Respect voor de jongeman die zijn invalide vriendin na een lekker warm bad even op de rug over het strand naar de parkeerplaats transporteerde.
Wij reden verder naar ons reisdoel, Waihi Beach. Rond 18:00 uur kwamen wij daar aan, een mooie camping vlak aan zee. Zwembad met glijbaan, hotpool, sauna en fitness, ....
Dus een mooie plek om twee nachten te bivakkeren.
Auto aan een kabbelend beekje neergezet en daarna opzoek naar de pizza van Angelo.
Na een fikse wandeling bleek Angelo uiteindelijk een afhaaltent te zijn
Toch waren de voorgesneden pizza's heerlijk, en kun je deze zittend op een barkruk prima naar binnen schuiven.
Na een lekkere warme douche hebben we in de Loungeruimte van ons Spaceship naar een DVD gekeken, Big Fat Liar, lachuh....
Om 22:30 uur gingen de oogjes toe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
