Dag 22

7 uur op, 8 uur weg!
Eerst de Australiers nog even bijgepraat over Venetie (camping, route, bus), want daar gaan ze heen.

Het weer blijft lekker warm.
Op naar Bologna en, als het lekker loopt, wil ik de volgende etappe ook rijden. Dan heb ik een extra rustdagje, bv in Florence.

Bij vertrek zie ik opeens een bekend boek bij de douches (zie foto). Richard is blijkbaar eindelijk wijs geworden en loost wat overbodige kilootjes.

Eerst dwars door Ferrara, een heel mooie vestingstad. Even dwars over/door de makrt gelopen.

Siesta in parkje Botteghino di Zocca, mooie plaatsnamen hebben ze hier.
Het klimmen na Bologna is dan al begonnen... brrrr (30+ schat ik).

Na de echte klim van de tweede etappe, in Barbalo maar even gestopt voor een grote Cola en wat bidon aanvullingen.
Machtig zweten en de beentjes voelen niet echt goed vandaag....

De eerste pas, Passo della Ratisico 968 meter, eindelijk gehaald na het nodige vochtverlies.
Paar leuke afdalingen, maar er komt nog een pasje (op 902 meter), met vlak daarna de camping (en einde etappe 2).
Op 6 kilomter voor de pas besluit ik (of waren het mijn benen?) dat het genoeg is. Laat daar nu net Bed & Breakfast La Vecchia Scuola links naast de weg liggen, met rechts een mini-market/slager/bar/terras!

Aardige dame, wat kindertjes en hond (Cocker Spaniel Kika) halen mij binnen. Wat wonen die mensen FANTASTISCH mooi (qua uitzicht)!
Mijn eigen bijgebouw/optrekje mag er ook wezen. 30 euri, inclusief prima ontbijt en ... een super bed... aanradertje dus.

De keuze voor het eten: nog 4 kilometer omhoog fietsen (zeg maar, de etappe afmaken..., of zelf wat knutselen met de mini-market), wat denken jullie?

Het wordt dus een salade Japio (sla en tomaten, zo te zien zo van het land, blikje mais/doperwten, want die had ik nog) met heerlijke ingemaakte olijven, en natuurlijk wat lokale Birra en .... bosvruchtencake.
Juffrouw Nida achter de bar keek wel wat moeilijk toen ik drie stukken cake bestelde om mee te nemen...

Nog even een aanvulling voor de routebeschrijving van Hans. Deze route lijkt met name te lopen over een motorcircuit! Zware Ducati's met mannen in racepakken (inclusief knieblokjes) gaan je met gigantische snelheden voorbij. Je ziet dan ook regelmatig monumentjes langs de weg, of soms simpel een bosje bloemen, voor al die idioten die hier net even te hard de bocht dachten te kunnen nemen ....