Dag25 - Op familiebezoek?

Bijna verslaap ik mij en ben pas om 9 uur weg. Het is zonnig maar weer weer met de bekende Harry Tegenwind... Toch een korte broek, zeker tot aan de ppoolcirkel.
Bij het eerste klimmetje bedenk ik voor vandaag een thema. Ik ga de flora in de berm maar eens wat beter bestuderen, alleen bij klimmetjes. Klim en kijk!

Paardenbloemen, gele asters, witte anemonen, blauwe bergviooltjes (alleen tegen de rotsen), fluitenkruid, een soort klein fluitenkruid (wit/roze), leeuwenbekjes (groot en kleine trosjes), zuring, weegbree, bosbessen, berkenboom bosjes, koekoeksbloemen, paars/blauwe gentiaan, monnikskap, varens, mossen in 4/5 variaties, grassen (gemaaid & ongemaaid), naaldbomen. Qua determinatie valt er aan mijn lijstje nog veel te verbeteren, maar ik heb overal fotootjes van gemaakt, dus dat kan achteraf ooit plaatsvinden..

Onderweg kom ik 6 mannen op hele oude scootertjes tegen, met volle bepakking. Ze hebben er echt zin in (bergaf) en zwaaien allemaal hartelijk. Ik donder bijna de berm in als ik een keer terugzwaai (10% omhoog). Ook passeer ik een geparkeerde oude tractor met cabine op wielen erachter, er staan diverse mensen omheen te fotograferen...wordt vervolgd!

In De Joker in Gravvik, alweer midden in de wildernis, krijg ik gratis koffie van de twee, overduidelijk, vrolijke lesbische dames van de zaak.
Het pontje naar Vennesund was nog even sprinten, ik zag op een paar kilometer de boot binnenvaren, maar om 13:30 uur knallen we over.
Aan de overkant wordt de weg vriendelijker, maar Harry Tegenwind niet. Het is doorzwoegen, maar rond 17:15 uur ben ik in de buurt van Ziyad in Brønnøysund. Huisnummer 25 kan ik eerst nergens vinden, ook bij navragen, maar dan zie ik een huis achter de huizen aan de straat staan, en BINGO! Er staan zeker 5 fietsen buiten en een hele hoop schoenen netjes geparkeerd bij de voordeur.

Ziyad is er niet (autorijles) maar ik wordt hartelijk ontvangen door moeder Hadiyh en zoontje Nabil. Met wat handen en voeten Engels en Noors (iPhone app) communiceren we. Ik krijg uiteraard thee en fruit en dadels... terwijl de familie in de Ramadan zit. Voel mij wel een beetje schuldig, maar wil deze gastvrijheid natuurlijk niet afslaan. Als Ziyad komt, als oudste zoon een beetje de vader van de familie, wordt ik weer hartelijk geknuffeld en krijg een bakkie Arabic koffie.
Ook de andere kinderen komen langs en zijn zeer geïnteresseerd wat die gekke Hollander hier nu op de fiets komt doen. Uiteraard doe ik ze allemaal de groeten van Ahmad en zijn familie uit Montfoort (al whatsapped hij denk ik dagelijks, en belt hij nog even terwijl ik daar ben :)).
Met een hele natte tent, mijn vieze zooi en al eerder ingeslagen eten, besluit ik wel door te fietsen naar de camping, want uiteraard moet ik bij hun blijven eten/slapen enzovoorts. Vriendelijk sla ik dit af en wordt uitgezwaaid door Ziyad, Hanan, Jabr, Jory, Mohammed, Nabil en moeder Hadiyh. Ziyad stopt mij nog wat fruit toe (bananen), past goed in mijn dieet (er zaten er nog drie in de tas)!
Wat een vriendelijke mensen, leuke familie en wat spraken ze al goed Noors. Het voelde erg goed aan, eigenlijk net als bij de familie van Ahmad in Montfoort.

Een 10 kilometer verderop strijk ik neer op camping Mosheim, omgeven door allerlei houten beeldjes, trollen, en (mini) huisjes. Een gezellig keukentje en prima pitten in mijn tentje.
127 kilometerjes in de benen, dus dat slapen lukt wel.